De kunstschilder Mar Diemel of Diemèl – hij introduceerde het accent in 1942 – heeft veel gedaan om de academie Artibus tot een gewaardeerde hbo-opleiding te maken. Hij woonde tot zijn overlijden in Groenekan. Afbeelding: In opdracht van het gemeentebestuur van Maartensdijk schilderde Diemèl in 1950 de tol van Maartensdijk, de laatste die nog in Nederland bestond. (Collectie Koos Kolenbrander, Hist. Vereniging St. Maerten.)
Hij heette officieel Marinus Cornelis Wilhelmus Diemel, maar hij noemde zich Mar. In 1903 werd hij geboren in de Bollenhofsestraat in Utrecht, waar zijn vader kleermaker was. Hij kon goed tekenen, maar daarvoor was weinig plek in de kleermakerij waar hij als dertienjarige kwam te werken. Aan de Sint Antoniusschool stimuleerde zijn docente tekenen, zuster Magdala, hem om op de vrije woensdagmiddag in het klooster van de zusters Franciscanessen te komen tekenen.
Van de schilder Chris Agterberg kreeg hij in Utrecht lessen in tekenen en schilderen. Deze introduceerde hem ook in de wereld van de Utrechtse kunstenaars. Diemèl ging zelfstandig wonen en werken en leefde van reclame- en illustratieopdrachten van roomskatholieke uitgeverijen. Uit deze beginperiode zijn vooral een paar religieuze werken overgebleven.
In 1928 vestigde Mar Diemèl zich met zijn vrouw Annie en zijn drie zoons in Groenekan aan de Grothelaan 18. Later woonde hij daar met zijn tweede echtgenote Bep.
Diemèl verfoeide de abstracte kunst zoals bijvoorbeeld de Cobra groep die maakte. Liever greep hij terug op het impressionisme en de Haagse School of op eerdere kunststromingen. Zijn stijl was vooral figuratief; men noemt het wel traditioneel realistisch. Enige invloed van de moderne tijd ziet men wel in de grove streken waarmee hij schilderde. Hij hechtte veel waarde aan ambachtelijkheid en studeren.
Dat maakte wel dat zijn werk door sommigen als ouderwets werd ervaren. Zijn onderwerpen waren portretten, landschappen en stillevens. In opdracht van het gemeentebestuur van Maartensdijk schilderde hij een paar keer de laatste tol die nog in Nederland bestond.
Kort na de oorlog werd hij docent aan het Stichtse genootschap Artibus. Toen hij daar later directeur van werd, ontwikkelde Artibus zich onder zijn leiding tot een middelbare opleiding met 750 studenten en later tot een hoger beroeps opleiding.
De protestbewegingen van ‘de jaren zestig’ lieten Artibus niet ongemoeid. In 1970, toen hij al niet meer directeur was maar nog wel lid van het bestuur, kwamen de studenten in opstand en legden zij een jaar lang de lessen stil. Zij vonden dat het onderwijs in de kunsten te weinig met de moderne tijd meeging. Ook het bouwprogramma dat onder zijn leiding voor de school was gestart, kwam stil te liggen. Voor Diemèl was dat een pijnlijke gebeurtenis en hij trok zich terug uit Artibus.
Mar Diemèl overleed op 16 september 1983, tachtig jaar oud. Hij is begraven op begraafplaats Brandenburg in Bilthoven.
DAB
Literatuur:
J.M. Engelaar-Batteau, Mar Diemèl, schilder en directeur Artibus, in: H.L.Ph. Leeuwenberg, F. Vogelzang en J.J.W. Vroemen, Utrechtse biografieën, De Utrechtse Heuvelrug – Noord, Utrecht 2004 p.81 – 88.
Wikipedia, Mar Diemèl.
Kunstschilder Mar Diemèl op de internetpagina Diemelstamboom.nl.
