De Bilt werd net als de rest van Nederland in 1947 geconfronteerd met de Indonesische Onafhankelijkheidsoorlog. Tijdens ‘Operatie Product’, ook wel aangeduid als de ‘Eerste Politionele Actie’ (van 21 juli tot 5 augustus 1947) deserteerden Nederlandse militairen. Zij werden in fort Ruigenhoek opgesloten. (Twee naakte Indonesische mannen worden onder schot gehouden door twee KNIL militairen, Nationaal Archief.)
De Locomotief was de laatste Nederlandse krant die in Indonesië werd uitgegeven; dat duurde tot 1956. Het was ook de oudste; hij was in 1845 opgericht. In het nummer van 27 november 1947 stond het artikel: Berechting van Desertie-Gevallen. De Meeste Deserteurs Blijken Geestelijk Volkomen Onvolwaardig te zijn. In Tijden van Gevaar Geen Staat op te Maken .’ Dit artikel is hieronder te lezen:
‘12 Nov. [1947] (A. N. P. per luchtpost) Dertien Indië desertie gevallen zijn door de krijgsraad te velde te Rotterdam behandeld. De opgelegde straffen varieerden van 6 maanden voorwaardelijk met een proeftijd van twee jaar tot 1 jaar gevangenisstraf met aftrek. De motieven, die de meeste deserteurs voor hun daad opgaven, waren moeilijkheden thuis, of dat zij zich lichamelijk niet tegen de dienst in Indië voelden opgewassen. Naar aanleiding van deze zitting vroegen wij de auditeur-militair maj. mr. A. W. baron van Imhoff, hoe het mogelijk was, dat men deze jongens eerst wel voor Indië geschikt had bevonden en tot herkeuring na desertie voor dienst in Indië ongeschikt had verklaard en in sommige gevallen zelfs ook ongeschikt voor de dienst in Nederland.
Uit zijn antwoord bleek, dat alle deserteurs naar het Fort Ruigenhoek worden gezonden, waar een commissie bestaande uit acht dokters en een psychiater de jongens aan een uit- gebreid onderzoek, zowel lichamelijk als psychisch, onderwerpt en wel speciaal test op intelligentie en stabiliteit. Bij de meeste deserteurs blijkt dan, dat zij geestelijk zo onvolwaardig zijn, dat dienst doen in Indië, niet alleen henzelf, doch ook anderen in gevaar zou kunnen brengen.
Op hun stabiliteit nl. in tijden van gevaar is geen staat te maken. De deserteurs hebben dat meestal zelf al enigszins aangevoeld, zij zijn bang voor Indië en bevreesd, de hun vertrouwde omgeving te verlaten. Doch in plaats van hun moeilijkheden met hun commandant of geestelijke verzorgers te toespreken en herkeuring aan te vragen, deserteren zij. Daar zij geestelijk minderwaardig zijn bevonden, legt de krijgsraad geringe straffen op.
Was dit niet het geval geweest, dan zou onherroepelijk een gevangenisstraf van drie jaar hun deel zijn geweest. De te snelle keuringen van enige tijd geleden zijn de oorzaak, dat dergelijke mensen toch voor Indië werden goedgekeurd. Nu komt dit niet meer voor, aldus de auditeur- militair, daar nu voor de uitzending naar Indië een uitgebreide herkeuring plaats vindt. De stabiliteit is trouwens slechts – en dan nog bij toenadering – vast te stellen, nadat men tijd in militaire dienst Is geweest. Eerst bij de front- soldaat is zij met zekerheid vast te stellen.’
AD
U bevindt zich op de rondleiding over de Hollandse Waterlinie. Voor het vervolg klik HIER.
